วันศุกร์ที่ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2553

วงเวียนชีวิต(ยิ่งกว่าละคร)

PCU สารภีได้ให้การดูแลผู้สูงอายุโรคความดันโลหิตสูงที่มีโรคเบาหวานแทรกรายหนึ่งที่มีปัญหาในการรับยาไม่ต่อเนื่องและไม่มาตรวจตามนัด จึงได้ติดตามเยี่ยมบ้านพบผู้ป่วยอยู่เพียงลำพังในเวลากลางวันที่ชั้นล่าง บ้าน 2 ชั้น จึงได้ให้การพยาบาลและให้คำแนะนำแก่ผู้ป่วยและญาติ ผ่านไประยะหนึ่งญาติผู้ป่วยได้มาร้องขอให้เจ้าหน้าที่ไปดูป้าให้หน่อยนะ "หมอครับๆ จ้วยไปดูป้าหื้อผมกำลอ เป๋นบ่หลับ บ่นอน หุยอยู่ฮั้นเนาะ" ตอนบ่ายวันนั้นทีมPCUสารภีก็ได้ไปเยี่ยมบ้าน ก้าวแรกที่ได้เข้าไปก็ต้องพบกับสภาพผู้ป่วยที่นอนอยู่บนแหย่ง พร้อมกลิ่นไม่พึงประสงค์ มีจานอาหารเก่าๆ มีตะกร้าใส่ยา ของใช้จำเป็นและถังใส่ปัสสาวะวางอยู่ใกล้ๆ จึงให้ญาตินำถังใส่ปัสสาวะไปทิ้งทำความสะอาด และได้ช่วยกันจัดการเก็บกวาด เช็ดถูทำความสะอาดบริเวณบ้านให้สะอาด ซักเสื้อผ้า,ผ้าห่ม ผึ่งแดดให้เรียบร้อย จากการตรวจร่างกายพบว่าไม่พบสิ่งปกติ แต่สภาพจิตใจต้องดูแลเป็นพิเศษ ในขณะที่เราช่วยกันทำความสะอาด บริเวณที่อยู่ของผู้ป่วยอยู่นั้นพบชายวัยรุ่นผู้หนึ่งนั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้อง ก่อนกลับเราได้เชิญเขาออกมาให้คำแนะนำในการดูแลผู้ป่วย การรับประทานยา การดูแลความสะอาดทั่วไป จากข้อมูลที่ได้รับจากญาติทราบว่าผู้ป่วยเป็นลูกสาวคนโตไปทำงานที่กรุงเทพตั้งแต่สาวๆ ไม่ได้เหลียวแลทางบ้านที่มีพ่อแม่และน้องๆอีก 3 คนทิ้งให้พวกเขาลำบาก หลานๆก็ได้รับข้อมูลแบบนี้ น้องสาวคนเล็กที่ผู้ป่วยมาอาศัยอยู่ด้วยหลังกลับมาจากกรุงเทพเมื่อ10กว่าปีก่อนก็ดูแลแค่ให้ที่อยู่ที่กิน อ้างภาระรับผิดชอบมีมากมาย ต้องเลี้ยงลูกเลี้ยงหลานและต้องดูแลสามีที่ป่วยออดๆแอดๆอีก น้องคนนี้ไม่พอใจที่พี่สาวทอดทิ้งไป ไม่ได้ให้ความช่วยเหลือพวกเขากับครอบครัวเลยแล้วจะให้พวกเขามาดูแลผู้ป่วยได้อย่างไร หลังจากได้รับข้อมูลครั้งแรกทางทีมงานก็ได้มาปรึกษากันว่าเราจะมีวิธีใดที่จะให้น้องสาว หลาน เหลนของผู้ป่วยเต็มใจ พร้อมที่จะให้การดูแลผู้ป่วย ซึ่งปัญหาของผู้ป่วยขณะนี้คือผู้ป่วยต้องการให้ญาติมาดูแลใกล้ชิด เรียกร้องความสนใจ ทางทีมPCUได้หาข้อมูลเพิ่มเติมจากผู้ป่วย,เพื่อนบ้าน,อสมที่ได้ให้ความช่วยเหลือผู้ป่วยในด้านอาหาร การกิน เป็นธุระในการติดต่อขอเบี้ยยังชีพผู้สูงอายุให้ ก็ได้รับข้อมูลอีกด้านหนึ่งว่าผุ้ป่วยไปทำงานที่กรุงเทพโดยไปเป็นลูกจ้างร้านทำอาหารมีรายได้เดือนละไม่กี่ร้อยบาท แต่งงานแล้วแต่ไม่มีลูกจึงได้เลิกรากันไป หลังเลิกกับสามีคนแรกก็แต่งงานกับสามีคนที่ 2แต่ก็ไม่มีลูกก็ได้เลิกรากันไปอีก ผู้ป่วยบอกว่า"เฮามีลูกหื้อเปิ้นบ่ได้ ก่หื้อเปิ้นไปแต่งงานใหม่เต๊อะ เอ็นดูเปิ้นไค่ได้ลูก" รายได้ไม่กี่ร้อยบาทนี้ผู้ป่วยได้ให้การช่วยเหลือหลานชาย 2 คน(ลูกของน้องสาว)ที่ไปเรียนที่กรุงเทพ ทุกๆเดือนเหลือเงินเก็บไว้บ้าง ตอนนี้หลานชายทำงานเป็นผู้จัดการร้านสรรพสินค้า มีรายได้เดือนละเป็นแสน ส่งลูกเรียนโรงเรียนฝรั่ง ผู้ป่วยกลับมาอยู่เชียงใหม่ได้ 10กว่าปี ได้รับมรดกเป็นที่ดิน 1ผืน ตอนนี้ก็ได้ยกให้น้องสาวคนเล็กที่ได้อาศัยในขณะนี้ หว้งจะฝากผีฝากไข้ รายได้ที่ได้รับก็แค่เดือนละ 500 บ้านไว้แค่พอซื้ออาหารประทังชีวิต หลานชายได้ส่งเงินมาให้อีกเดือนละ 1,000บาท(แต่น้องสาวเก็บไว้หมด) อสม.ได้ให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่าญาติที่อยู่บ้านใกล้ๆกันได้ช่วยเหลือด้านอาหารให้กับผู้ป่วย โดยที่น้องสาวไม่เคยถามเลยว่าค่าใช้จ่ายในการซื้ออาหารหมดไปเท่าไร อสม.ก็บอกว่าเขาทำเพราะว่าสงสารผู้ป่วยไม่มีใครดูแลเท่าที่ควร จากข้อมูลที่ได้ยังทราบว่าน้องสาวผู้ป่วยเป็นคนรักแรงเกลียดแรง แม้กระทั่งสามีเขาได้ทำเรื่องผิดพลาดในอดีตก็ยังไม่ยอมให้อภัย


น้องเคเอาเสื้อผ้า,ผ้าห่มไปซัก
Mental support

กวาดบ้าน,ถูบ้านให้สะอาด
หลังจากนั้นอีก 1 สัปดาห์ได้ไปเยี่ยมผู้ป่วยอีกครั้งก็ได้พบว่าสภาพสิ่งแวดล้อมสะอาดขึ้น กลิ่นไม่พึงประสงค์ลดลง  หลานชายไปค้าขายต่างอำเภอ น้องสาวขายของหน้าปากซอย ทีมงานได้ให้การดูแลและMental support ผู้ป่วยและน้องสาว รับทราบข้อมูลเพิ่มเติมว่าหลานชายที่อยู่บ้านอีกหลังหนึ่งกับหลานสะใภ้และลูกสาว เปิดบ้านเป็นร้านเสริมสวย ซึ่งไม่ได้มีส่วนร่วมในการดูแลผู้ป่วยเลย(ผู้ป่วยกับหลานสะใภ้เคยมีปัญหาทะเลาะกัน)ทีมPCUได้ไปติดตามเยี่ยมผู้ป่วยหลายครั้งแล้วหลานสะใภ้ไม่เคยมาทักทาย ให้การต้อนรับเลย เจอแต่น้องสาวผู้ป่วยที่ปลีกตัวจากการขายของมาต้อนรับที่บ้าน หลานชายได้ช่วยดูแลเรื่องความสะอาด เรื่องอาหารให้แกผู้ปวย ก่อนออกไปทำงาน หลังจากให้การดูแลแล้วทางทีมงานก็ได้นำข้อมูลที่ได้ทั้งหมดมาวิเคราะห์หาสาเหตุ ปํญหาที่แท้จริงของผู้ป่วยและได้ร่วมมือกันช่วยกันแก้ปํญหาทั้งครอบครัว ญาติยอมรับผู้ป่วยมากขึ้นช่วยกันดูแลผู้ปวยจนมีสภาพจิตในที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด สภาพที่อยู่อาศัยสะอาดขึ้น ในการติดตามเยี่ยมครั้งล่าสุดเมื่อวันพุธที่ 27 ตุลาคมนี้พบผู้ป่วยนั่งอยู่บนเตียง ใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส พูดคุยสนุกสนาน ดีใจที่เห็นทีมPCU ไปเยี่ยมที่บ้าน เราได้มอบถังน้ำมีฝาปิดสำหรับใส่ปัสสาวะ มอบเก้าอี้สุขภัณฑ์สำหรับนั่งถ่ายให้แก่ผู้ป่วย
กำลังช่วยกันประกอบเก้าอี้สุขภัณฑ์
มอบถังน้ำมีฝาปิดและเก้าอี้สุขภัณฑ์

จากการเยี่ยมครอบครัวนี้ชีวิตจริงยิ่งกว่านิยาย การจะมองปัญหาผู้ป่วยไม่ควรมองปัญหาเพียงด้านเดียวควรมองอย่างครอบคลุมทั้งกาย จิต สังคม จิตวิญญาน มองอย่างลึกซึ้งแล้วจะมองเห็นปัญญหาที่แท้จริง ทำให้แก้ปัญญหาที่ถูกจุด ผู้ป่วยและญาติสุขกาย สบายใจ ทีมPCUสารภีมีความสุขใจที่ได้ทำงานอย่างทุ่มเท ผลลัพธ์ที่ได้คุ้มค่ามากๆ

                                                                                                           หมอต้อย

2 ความคิดเห็น:

  1. ที่เราเอาเก้าอี้สุขภัณฑ์ไปให้เพราะคุณยายจะใช้ถังสีเก่า มาเป็นถังรองปัสสาวะซึ่งมีขอบที่เล็ก เวลานั่งก็เจ็บแถมไม่มีฝาปิด กลิ่นเลยคละคลุ้งรอบตัวคุณยาย และปัสสาวะก็กระเด็นออกนอกถัง...คิดสภาพเอาแล้วกันนะคะ...ปลงอสุภได้เลย...พอเอาไปให้คุณยายยกมือไหว้แล้วไหว้อีก น้องสาวแกก็ดีขึ้นมากเอาใจใส่คุณยายมากขึ้น เพราะได้ปรับความเข้าใจกัน หวังว่าแกคงมีสภาพนี้ตลอดไปจนกว่าวันนั้นจะมาถึง....

    ตอบลบ
  2. การเยี่ยมบ้านในหน่วยบริการปฐมภูมิบางทีก็เรียก Home visit /home care ถ้ามีการให้บริการหรือหัตถการก็เรียกว่า Home health care ทำให้เวลาลงผลงานจึงมีข้อถกเถียงกันมาตลอด แม้แต่ Wikipedia ก็ยังให้ความหมายของสองคำนี้ว่า home care is used to distinguish non-medical care or custodial care, which is care that is provided by persons who are not nurses, doctors, or other licensed medical personnel, whereas the term home health care, refers to care that is provided by licensed personnel. แต่จะเห็นได้ว่า การเยี่ยมบ้านของ PCUSARAPHI เรามีการใช้กระบวนการพยาบาลตั้งแต่ Assestment - Nursing Diagnosis - Planning - Nursing intervention จนถึง Evaluation ที่สุดท้ายคุณยายเองก็มีคุณภาพชีวิตทั้งกายและใจที่ดีขึ้น อย่างนี้แล้วจะไม่เรียกว่า Home health care ได้อีกหรือถึงแม้เราไม่ได้ทำหัตถการแต่ความเป็น "มืออาชีพ"ของเราที่กล้ากล่าวได้เช่นนั้น ก็เป็นสิ่งที่เราภาคภูมิใจอย่างมากที่ทำให้คนชราที่กำลังจะท้อแท้หมดคุณค่าในตัวเอง ญาติที่กำลังจะแสดงอาการ "วางเฉย" ให้หวนกลับมาดูแลกันเองและให้กำลังใจซึ่งกันและกันอย่างเป็นมนุษย์เท่าเทียมกัน ยังจะมีความงดงามอะไรยิ่งกว่านี้อีกเล่า.....

    ตอบลบ