เมื่อวันที่15ตุลาคม2553 อสมหมู่4ได้มาบอกทางศูนย์สุขภาพชุมชนตำบลสารภีว่า หมอติ๊กๆบ่าเดียวนี้น่าญาติปี้น้องป้อสม อินทร์หล้า อยู่หน้าโฮงบาลเฮานิ เอาตุ๊เจ้ามาฟังธรรมเพี้ยวบ้านเพี้ยวจองกั๋นหมด หมอลองไปดูกำเตอะ ทีมเยี่ยมบ้านของ ศูนย์สุขภาพชุมชนตำบลสารภีนำโดยหัวหน้าติ๊กและลูกน้องทั้งสามไม่รอช้าได้ออกไปหาป้อสมทันทีสภาพป้อสมนอนไม่ลืมหูลืมตาอยู่บนเตียงไม่พูดไม่โต้ตอบเรียกชื่อคนไข้อยู่นานๆป้อสมๆๆลืมตาดูไม่พูดอะไรไข้สูง ความดันสูงอ่อนเพลียไม่ทานอาหาร หัวหน้าติ๊กให้การพยาบาลทันทีและได้พูดคุยกับญาติให้กำลังใจญาติและป้อสม
วันที่18ตุลาคม53ได้ติดตามเยี่ยมอีกครั้งป้อสมอาการดีขึ้นเริ่มทานอาหารได้บ้างโดยอสมหมู่4ช่วยป้อนข้าวเพราะลูกๆป้อสมออกไปทำงานทิ้งป้อสมกับแม่ล้อมไว้บ้านแม่ล้อมลำพังช่วยเหลือตัวเองได้ก็แย่อยู่แล้วต้องใช้ไม้ค้ำยันพยุงตัวเองญาติดีใจมากป้อสมอาการดีขึ้นลุกจากเตียงได้ทานข้าวได้เอง
ชีวิตคนเราอะไรก็เกิดขึ้นได้เพียงเสี้ยววินาที ความรู้สึกตอนนั้นดูสิ้นหวังจริงๆนะจะบอกให้เราที่ไม่ใช่ญาติยังรู้สึกได้เลย หลังจากติดตามเยี่ยมซ้ำล่าสุด 27ตุลาคม53 เห็นป้อสมมีหน้าตายิ้มแย้มแจ่มใสเดินได้ทานอาหารได้เองเดินออกไปนอกบ้านได้แล้วรู้สึกดีใจที่ได้ช่วยให้ป้อสมใช้ชีวิตปกติอีกครั้ง
แบ่งปันพี่น้องชาวสารภีหมอน้อย(จาวบ้านเรียกขาน)
ผู้ป่วยรายนี้ ได้ไปร่วมดูแลด้วย ดีใจที่ได้เห็นผู้ป่วยมีสุขภาพที่ดีขึ้นทั้งร่างกายและจิตใจ มีแรงที่จะอยู่ต่อไป กำลังใจนี้สำคัญมากๆเลย การประคับประคองจิตใจในผู้ที่สิ้นหวังช่วยให้ผู้ป่วยมีกำลังใจที่ดีขึ้น
ตอบลบที่ดีใจมากก็คงเป็นเพราะทีมเรามีความสามัคคี มีความเห็นชอบ(สัมมาทิฎฐิ)ไปในทางเดียวกันในการที่จะบำเพ็ญตนให้เป็นประโยชน์แก่ผู้อื่น โดยไม่หวังผลตอบแทน แค่ได้เห็นคนไข้มีอาการดีขึ้นก็มีความสุขกันทุกคนอยู่แล้ว รู้สึกว่าหน่วยงานเราจะทำงานกันอย่างมีความสุขทุกคนนะคะ (ใครเห็นต่าง ยกมือขึ้น?!!) ขอกุศลผลบุญปกปักรักษาชาว PCU ทุกคนทุกท่านเทอญ... สาธุ...
ตอบลบ